Fenomen piłki nożnej

Piłka nożna jest obecnie jedną z najbardziej popularnych gier zespołowych, dyscypliną sportu, która rozgrywana jest współcześnie także w ramach Igrzysk Olimpijskich. Drużynami narodowymi może pochwalić się większość państw z politycznej mapy świata, w tym gronie znajdują się również kraje afrykańskie. Sport ten nie wzbudza zbyt wielkich emocji chyba wyłącznie w Stanach Zjednoczonych, gdzie wiodącą dyscypliną pozostaje znacznie bardziej brutalny i bezpośredni futbol amerykański.

Ogólne zasady gry

Mecz piłki nożnej rozgrywa się na boisku pokrytym zieloną murawą, na której białymi liniami zaznaczone są konkretne, strategiczne pola. Zasadniczymi punktami każdego boiska są bramki i ich bezpośrednie okolice – tu mają miejsce najbardziej emocjonujące fragmenty gry, ponieważ głównym zadaniem graczy jest umieszczenie piłki w bramce należącej do przeciwników. Jak wskazuje sama nazwa tej dyscypliny sportu, naczelną zasadą jest tutaj prowadzenie piłki po boisku poprzez umiejętne kopnięcia. Piłkarz może nadawać piłce zamierzony przez siebie kierunek, biegnąc przed siebie lub też precyzyjnie podawać piłkę innemu zawodnikowi z drużyny. Dopuszczalne jest jednak także odbijanie piłki głową, torsem czy inną częścią ciała, która nie jest dłonią. Spotkanie trwa 90 minut, w trakcie których obie drużyny mają czas na to, by starać się strzelić jak największą liczbę goli. Główny ciężar gry, zarówno ofensywnej, jak i defensywnej, spoczywa na całej zgranej drużynie, która stara się tak współpracować, by osiągnąć jak najlepszy ostateczny wynik. Trudne zadanie stoi jednak także przed bramkarzem, który samodzielnie jest odpowiedzialny za bronienie bramki należącej drużyny. Drużyna piłkarska liczy więc 11 zawodników. Oprócz składów obu drużyn, w spotkaniu biorą też udział ubrani na czarno sędziowie, nadzorujący właściwy przebieg gry. Sędzia główny biega bezpośrednio po boisku, by mieć bezpośredni wgląd w aktualną sytuację, zaś dwóch jego asystentów porusza się poza murawą, wzdłuż linii boiska. Sędzia główny ma prawo do upominania zawodników, którzy zagrali niewłaściwie, na przykład dopuścili się faulu na przeciwniku. Aby nie pozostawiać wątpliwości, sygnalizują swoją decyzję unoszeniem żółtej i czerwonej kartki – pierwsza jest ostrzeżeniem, druga nakazuje zawodnikowi opuścić boisko.

Rywalizacja drużyn piłkarskich z całego świata pozwala na bezpieczne ukierunkowanie ludzkiej chęci do współzawodniczenia. Sam charakter gry zespołowej jest sposobem na realizację potrzeby, jaka jest prawdopodobnie wpisana w naturę człowieka. Drużynowa walka z przeciwnikiem niezwykle scala zespół sportowców, a kibicom daje okazję do znalezienia idoli. Z innych praktycznych skutków zadomowienia się piłki nożnej we współczesnej codzienności można wymienić pewien przykład jej wpływu na język. Pojęcia żółtej i czerwonej kartki przyjęły się bowiem jako powiedzenia stosowane na co dzień. Używając ich, omawia się sytuację, w której udziela się komuś poważnego ostrzeżenia, daje ostatnią szansę lub definitywnie kończy jakiś spór, trudną sytuację.